Door Doug Batchelor en Steve Wohlberg.
Een opvallend feit
Wij kennen de koekoek als een broed parasiet. Het vrouwtje legt haar eieren in het nest van kleinere vogels zoals de rietzanger. Deze niets vermoedende moeders broeden ze uit voeden ze en brengen de indringers groot, en wel ten koste van hun eigen jongen.
Het is zielig om te zien dat een rietzanger zich dood werkt om de onstilbare honger van een koekoeksjong te stillen terwijl zijn eigen jongen die al zwak zijn door ondervoeding uit het nest worden geduwd.
Een geestelijke parasiet
De duivel heeft met succes een gevaarlijke leugen binnen de moderne theologie gebracht en het is ongemerkt uitgebroed en geadopteerd en ontwikkeld door de meeste evangelische kerken en deze parasiet duwt de waarheid van de bijbel terzijde met een grote verleiding.
Vandaag de dag hebben miljoenen mensen over heel de wereld die geïnteresseerd zijn in de profetie hun ogen gericht op Jeruzalem. En om eerlijk te zijn, het is niet moeilijk met al het onophoudelijke nieuws dat komt uit het politieke moeras van het Midden Oosten en het bloedvergieten tussen de Palestijnen en de bevolking van Israël. Christenen speculeren constant over het moderne Israël, een herbouwde joodse tempel en een Armageddon in het Midden Oosten. Over deze onderwerpen wordt gediscussieerd op het internet en andere media, ook van de preekstoel en op bijbelconferenties. Het is verbazingwekkend hoeveel christenen geloven in de connectie tussen de Bijbelse profetieën over de eindtijd en de staat Israël. Dave Hunt bijvoorbeeld schrijft op de achterkant van zijn bestseller, A cup of trembling: De elkaar snel opvolgende gebeurtenissen in het Midden Oosten wijzen bijna dagelijks naar een groot hoogtepunt, de tijd van het grootste lijden van het joodse volk over de hele wereld, dat zijn hoogtepunt zal zien in de strijd van Armageddon en de glorieuze wederkeer van de Messias om Israël te verlossen. Hij zal dan regeren vanaf de troon van David die opnieuw zal worden opgericht in Jeruzalem.
Een fundament van zand
Deze Midden Oosten benadering van de profetieën werd populair in de grote kerken rond 1980 door een serie boeken van Hal Lindsey. In zijn bestsellers, waaronder De planeet die Aarde heette en Countdown to Armageddon, gebruikt Lindsey deze letterlijke benadering van de profetie, hij doet verschillende verkeerde voorzeggingen. Hij schreef dat er in 1981 een geheime opname van de kerk zou zijn, die zou worden gevolgd door de herbouw van een joodse tempel, het verschijnen van de antichrist, de grote vervolging, de invasie van Israël, de slag van Armageddon en het millennium, en dat alles vóór 1988. Ondanks dat geen van zijn voorzeggingen is uitgekomen, worden zijn boeken nog steeds verkocht. Voor de meeste mensen zijn zij een soort Israël bril waardoor alle eindtijd profetieën worden gelezen. Maar wat erger is, het zaad van verwarring dat deze boeken zaaien heeft stevig wortel geschoten in de meeste kerken. Miljoenen christenen houden zich vast aan dat idee hoewel het geen profetische waarheid herbergt. Zij bouwen een populair profetisch beeld op los zand.
Wat zijn de fundamenten waarop deze verkeerde leer is gebouwd? Hoewel er enig verschil van mening bestaat onder de evangelische groepen over de rol van Israël in de eindtijd, bij de meeste rust het op de volgende vijf gebeurtenissen:
1. De oprichting van de staat Israël.
2. Een spoedig komende vervolging van zeven jaar.
3. De herbouw van de joodse tempel in Jeruzalem.
4. De komst van de antichrist, die zich als God in deze tempel vestigt.
5. Een laatste oorlog tegen Israël, die resulteert in Armageddon.
Het is al eerder gebeurd
Hier is de grote vraag. Spreken al deze profetieën over Israël en de tempel over de letterlijke natie of heeft het een diepere geestelijke vervulling. Misschien herinnert u zich dat toen Jezus de eerste keer kwam dat de mensen de profetieën over Zijn koninkrijk verkeerd uitlegden en toepasten. Zij verwachtten met spanning dat Hij een letterlijk aards koninkrijk zou opzetten. Jezus probeerde voortdurend duidelijk te maken dat Zijn eerste komst was om een geestelijk rijk te vestigen. Hij zei dat het koninkrijk der hemelen hier niet in zichtbare vorm zou komen (Lucas 17: 20).
Maar door het volhardende en populaire onderwijs van Zijn tijd was de aandacht gericht op een sterke verlosser die de Romeinen zou overwinnen en in Jeruzalem op de troon van David zou heersen. De discipelen schoven de opmerkingen van Jezus over een geestelijk koninkrijk terzijde. Zij trachtten die geestelijke profetieën letterlijk te maken, en de kruisiging liet hun hoop op een aards Israël dat over de hele aarde zou regeren in rook opgaan. Hunkerend naar vrijheid van de politieke overheersing, riepen zij klagend: En wij hoopten nog wel dat Deze het was die Israël zou verlossen. (Lucas 24:21) Zelfs na de opstanding, hielden de discipelen vast aan deze populaire ideeën die zich in hun geest hadden verankerd, en hoopten nog steeds op een spoedig letterlijk koninkrijk. ”Zij dan die daar bijeen gekomen waren, vroegen Hem en zeiden: Heere herstelt Gij in deze tijd het koningschap voor Israël?” (Handelingen 1:6) Zij wilden zo graag hun eigen visie geloven dat de duivel in staat was hun ogen te sluiten voor de waarheid. Is het mogelijk dat de kerk in het algemeen nu dezelfde fout maakt door de profetieën over het geestelijk Israël en de tempel verkeerd toe te passen, en ze zonder basis letterlijk toe te passen? Als dat zo is, dan kan het zo zijn dat zij zich voorbereiden op een satanische leugen, om maar niet te zeggen, een grote teleurstelling. Hij die een oor heeft, hij hore wat de Geest tot de gemeente zegt”. (Op.2:7) Wij hopen dat deze studie over de eindtijd profetie de mist doet optrekken die over de christelijke kerk hangt in relatie tot deze profetie.
De naam ”Israël”
Het is onmogelijk om een goed begrip te hebben over het onderwerp Israël zonder een gedegen studie van het oude testament. De eerste keer dat de naam Israël voorkomt in de bijbel is toen het werd uitgesproken in de nacht dat Jacob worstelde met die sterke Tegenstander. De hemelse vreemdeling zei tenslotte, “Je naam zal van nu aan niet meer Jacob zijn, maar Israël: Want je hebt gestreden met God en mensen en Gij hebt overmocht” (Gen.32:28). Dus was de naam Israël eerst van hemelse oorsprong en voor Jacob alleen. Het staat voor zijn geestelijke overwinning over zonde, door in gebed te worstelen en Gods vergeving te claimen. Jacob had 12 zonen die later naar Egypte gingen. De nakomelingen werden later de 12 stammen, die later een slavenvolk werden van de Egyptenaren tot de tijd van Mozes. Toen zei God door Mozes tot Farao, (”Israël is mijn eerstgeboren zoon, laat mijn zoon gaan” Ex. 4:22, 23). Hier zien wij dat de naam Israël wordt uitgebreid en toegepast op al Jacobs nakomelingen. Eerst wordt de naam Israël gegeven aan een overwinnaar, dan aan zijn nakomelingen. Wij zullen al snel zien dat dit een belangrijk punt is.
Israël, Gods zoon
In 800 voor Christus, sprak God door de profeet Hosea, “Toen Israël een kind was, heb Ik het lief gehad, en uit Egypte heb ik mijn zoon geroepen” (Hosea 11:1). Maar tegen die tijd, had Israël gefaald om te leven naar de betekenis van die naam. Dit vers in Hosea is vol met een diepere betekenis, als wij naar het nieuwe testament kijken. Ongeveer 800 jaar na deze profetie van Hosea zien wij dat Jezus werd geboren in Bethlehem in Juda in de dagen van koning Herodes (Mat. 2:1). Omdat Herodes zich bedreigd voelde door deze nieuwe koning, zond hij zijn soldaten om alle kinderen in Bethlehem te doden. Zijn vader Jozef werd door een engel in een droom gewaarschuwd, met de woorden: “Sta op, neem het kind en zijn moeder en vlucht naar Egypte, en blijf daar, totdat Ik het u zeg”. Dus ging de familie naar Egypte. Matteüs schrijft dat het kind in Egypte verbleef: “tot de dood van Herodes, opdat vervuld zou worden hetgeen de Heere door de profeet gesproken heeft, toen Hij zei: uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen (vers 15). Hier haalt Matteüs Hosea 11:1 aan dat aanvankelijk verwees naar de natie van Israël dat uit Egypte kwam, en hij zegt dat er een uitgebreidere vervulling is in Jezus! (Ik hoop dat u begrijpt dat er in de bijbel profetie meer dan één uitleg mogelijk is, een letterlijke en een geestelijke) Hier legt Matteüs een principe neer dat voor ons kan komen als een schok.
De verbluffende openbaring van Matteüs
Een diepgaande studie van Matteüs laat zien dat het leven van Jezus de geschiedenis van Israël punt voor punt herhaalt, maar Hij overwon waar zij faalden. Let op de volgende verbazingwekkende paralellen tussen het oude Israël en Jezus.
In het oude testament, is er een man genaamd Jozef die een droom heeft en naar Egypte gaat om zijn familie in leven te houden (Gen. 45:5). In het nieuwe testament is een andere Jozef die ook een droom had en naar Egypte gaat om zijn familie in leven te houden (Mattheus 2:13).
Toen de jonge natie van Israël uit Egypte kwam noemde God het Mijn zoon (Ex.4:22). Toen Jezus uit Egypte kwam, zei God: uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen (Mat. 2:15).
Wanneer Israël uit Egypte trekt gaan zij door de Rode zee. Paulus zegt dat zij door Mozes in de Rode zee gedoopt werden (1Cor 10:2). Jezus wordt ook gedoopt om alle gerechtigheid te vervullen, en direct daarna verklaart God Hem Zijn geliefde Zoon te zijn (Mat. 3:15-17).
Na de doortocht door de Rode zee, bracht Israël 40 jaar door in de woestijn, geleid door de wolkkolom, een beeld van Gods Geest. Direct na Zijn doop, wordt Jezus door de Geest naar de woestijn geleid, waar de duivel Hem 40 dagen verzoekt. Het volk faalt, maar Hij niet.
Aan het eind van de 40 jaar schrijft Mozes het boek Deuteronomium. Aan het eind van de 40 dagen haalt Jezus drie maal de bijbel aan, alle drie de keren uit Deuteronomium.
In Psalm 80:8 wordt Israël de wijnstok genoemd, die Hij uit Egypte heeft gebracht. Jezus noemt Zichzelf later de ware wijnstok.
In het oude testament wordt de naam Israël toegepast op een man, die verwijst naar een geestelijke overwinning over zonde. In het nieuwe testament is Jezus het nieuwe Israël dat uit Egypte kwam. Hij is degene die werkelijk alle zonden overwon.
Meer bewijsmateriaal
De lijst met paralellen van Jezus met Israël is lang, laten wij naar slechts enkele kijken.
Bij voorbeeld, nadat hij een groep zieke mensen genezen had, zei Hij dat zij het niet bekend zouden maken: Zodat vervuld zou worden dat wat gesproken was door de profeet Jesaja, die zei, Hij zal niet schreeuwen noch zijn stem verheffen noch die op de straat doen horen. Deze profetie was aanvankelijk van toepassing op Israël, Gods dienaar. En toch zegt Matteüs dat het is vervuld in Jezus.
Paulus volgt het zelfde principe in zijn brieven waar hij de profetieën die aanvankelijk op Israël sloegen toepast op Jezus. God noemde Israël “mijn eerst geboren zoon” maar Paulus zegt dat Jezus de Eerstgeborene is van al wat leeft. Het duidelijkste voorbeeld is als God Israël het zaad van Abraham noemt. Maar Paulus schrijft later dat Abrahams zaad niet op de velen sloeg, maar op één, de Christus (Galaten 3:16). Zo zien wij dat steeds weer het nieuwe testament uitdrukkingen die aanvankelijk op Israël betrekking hadden toepast op Jezus. De Messias is nu het zaad. Daarom is Jezus de essentie van Israël! Dit is een essentiële waarheid die niet kan worden genegeerd als wij werkelijk de rol en identiteit van het moderne Israël willen begrijpen.
Een nieuwe Natie
Maar er is meer. Wij weten dat de naam Israël toegepast wordt op Jakob en op zijn nageslacht. Dit zelfde principe vinden wij ook in het Nieuwe Testament.
Bijvoorbeeld, God vertelde het oude volk, “en jullie zullen mij een koninkrijk van priesters zijn, een heilige natie (Ex. 19:6). In het Nieuwe Testament gebruikt Petrus precies de zelfde woorden voor de kerk (1 Petrus 2:9).
Zo ook, direct na de uitspraak van Paulus in Galaten 3 over Jezus als het Zaad, vertelt hij de bekeerde heidenen, als jullie in Christus zijn dan ben je zaad van Abraham, en volgens de belofte erfgenaam. Het is zo dat in het Nieuwe Testament de naam Israël niet alleen op Jezus slaat maar ook op degenen die in Christus wedergeboren zijn, Zijn kerk! Met andere woorden, alle ware gelovigen in Christus zijn nu een geestelijk Israël.
De kerk wordt het lichaam van Christus genoemd (1 Cor.12:27). Dat is de reden dat Jakobus, als hij naar de gemeente schrijft hen de 12 stammen in de verstrooiing noemt (Jakobus 1:1. Vanaf het eerste begin heeft de kerk gezien dat Israël het geestelijk lichaam van Christus was.
Dubbel zien
Heb je wel eens zo’n klap op je hooft gehad dat je dubbel zag? Uit het voorgaande blijkt dat de christelijke kerk zo’n soort klap op het hoofd nodig heeft met deze nieuw testamentische waarheid, zodat meer mensen de dubbele focus krijgen over het onderwerp Israël. Volgens het Nieuwe Testament zijn er nu twee vormen van Israël, de één naar het vlees, de natie, de ander naar de geest een spiritueel Israël, die bestaat uit Joden en Heidenen die in Jezus Christus geloven. Paulus schrijft zij zijn niet allen Israël die Israël heten (Rom. 9:6). Dit is onomstotelijk! Dit betekent dat niet iedere Jood ook automatisch deel is van het geestelijk Israël. Paulus gaat verder: “dat betekent, dat niet iedereen die deel uitmaakt van het geestelijk Israël inwoner is van de natie Israël. Verder zegt hij “Zij, die kinderen van Abraham zijn naar het vlees zijn niet de kinderen van God: maar de kinderen van de belofte worden als het zaad gerekend (vers 8). De kinderen naar het vlees zijn slechts natuurlijke nakomelingen van Abraham, maar de kinderen van de belofte worden als het werkelijke zaad gerekend. In deze tijd kan iedereen, Jood of heiden, deel worden van het geestelijk Israël door het geloof in Jezus Christus.
God ziet het hart aan.
Juist zoals er twee Israëls zijn, zijn er ook twee soorten Joden. Ten eerste zijn er de natuurlijke, de fysieke afstammelingen van Abraham. Ten tweede zijn er de Joden naar de geest die in Jezus als Messias geloven. Paulus schrijft “ Indien gij u dan Jood laat noemen, en op de wet steunt, en u beroemt op God…. Want besneden zijn heeft wel zijn voordeel, indien gij de wet volbrengt: maar als gij een overtreder van de wet zijt, is uw besnijdenis tot onbesnedenheid geworden. Zal dan, indien de onbesnedene de eis van de wet in acht neemt, zijn onbesnedenheid niet voor besnijdenis gelden? Want hij is niet een Jood die het uiterlijk is, en niet dat is besnijdenis wat uiterlijk aan het vlees is geschied, maar hij is een Jood die het in het verborgen is, en de ware besnijdenis is die van het hart, naar de geest en niet naar de letter. Dan komt zijn lof niet van mensen maar van God. ( Rom. 2: 17,25,26,28,29)
Heeft u dat begrepen? De implicatie is schokkend! Degene die Jood genoemd wordt om zijn afstamming, en niet leeft als een kind van God, is geen Jood, tenminste niet in de ogen van God. Zijn besnijdenis telt niet, voor God is hij als een heiden. En de gelovige heiden die in het geloof de wet houdt, hoewel onbesneden, geld als een besnedene. In Gods ogen is hij een Jood. Johannes de Doper maakte hier de weg voor vrij toen hij de Joden waarschuwde om niet te vertrouwen op hun afstamming voor hun behoud. Breng daarom vruchten voort de bekering waardig: En denk niet bij uzelf wij hebben Abraham als vader: want ik zeg u, dat God in staat is uit deze stenen kinderen voor Abraham te verwekken (Mat. 3: 8.9).
Later hanteerde Jezus hetzelfde principe in een discussie met de religieuze leiders. Zij antwoordden en zeiden tot hem: Wij hebben Abraham tot een vader. Jezus zei tot hen: indien jullie kinderen van Abraham bent, doe dan de werken van Abraham; maar nu trachten jullie mij te doden (Joh. 8:39). Jullie vader is de duivel, en jullie doen de begeerte van jullie vader (vers 44). Paulus schrijft ook, “Gij bemerkt dus, dat zij, die uit het geloof zijn, kinderen van Abraham zijn. Want wij zijn de besnijdenis, die door de Geest Gods Hem dienen, die in Christus Jezus roemen en niet op vlees vertrouwen (Phil. 3:3). Dus volgens Paulus, is een echte Jood in Gods idee iedereen, Jood of heiden, die een persoonlijk geloof heeft in Christus Jezus! Tenslotte begreep ook Petrus deze waarheid, en hij sprak tegen een kamer vol met gelovigen uit de heidenen, ” Inderdaad bemerk ik, dat er bij God geen aanneming des persoons is, maar onder elk volk is wie Hem vereert en gerechtigheid werkt, Hem welgevallig. (Hand.10:34,35).
Het eten met de Patriarchen
Denk ook aan Jezus als Hij zich verbaast over het geloof van de Romeinse soldaat. Hij zei, ”Voorwaar ik zeg u, bij niemand in Israël heb Ik zo’n groot geloof gevonden! Ik zeg u dat er velen zullen komen van Oost en West en zullen aanliggen met Abraham en Izaäk en Jakob in het koninkrijk der hemelen; maar de kinderen van het koninkrijk zullen buitengeworpen worden in de buitenste duisternis; daar zal geween zijn en tandengeknars (Mat 8:10-12).
De uitdrukking van Jezus choqueerde de menigte. Het idee dat Abraham, Izaäk en Jakob zouden eten met heidenen was taboe, of zij moesten zich bekeerd hebben tot het joodse geloof (Hand. 10:28). Ditzelfde thema ligt aan de basis van de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus. De Joden vullen zich iedere dag met het woord, maar zij delen het niet met de heidenen die naar de waarheid hongeren. Daarom worden zij uit het koninkrijk geworpen. Maar Lazarus (de heidenen), degene die buiten de deur lag en naar waarheid hongerde, kwam in Abrahams schoot (Lukas 16:19-31).
De weg naar de nieuwe tempel
Laten wij nu een ander onderwerp behandelen dat er mee te maken heeft.
Als wij de verwarring willen vermijden rond het onderwerp van Israël in de profetie, moeten wij ook naar de joodse tempel kijken. Velen die hun attentie richten op een letterlijke nationale vervulling verwachten ook dat de oude joodse tempel weer wordt opgebouwd.
Sommige van de hedendaagse groepen die zich Christenen voor Israël noemen hebben uitgebreid geschreven over de herbouw, o.a. Hal Lindsey, Dave Hunt en Tim La Haye. Zij hebben bij elkaar meer dan 70 000 000 boeken in meer dan 50 talen verkocht. Dit laat zien dat hun visie zeer veel invloed heeft, en dit kunnen wij niet zomaar negeren. Een grote groep van evangelische en charismatische christenen staan achter deze visie.
Net zoals de duivel de aandacht van het geestelijk Israël heeft afgeleid naar de letterlijke kranten artikelen over het Midden Oosten, heeft hij de mensen ook in de war gebracht over het onderwerp van de tempel. Het is vreemd dat de meeste speculatie over de tempel komt van een vage verwijzing naar de antichristelijk macht. In 2 Tessalonicenzen 3:4 lezen wij, “Laat niemand u misleiden, op welke wijze ook, want eerst moet de afval komen en de mens der wetteloosheid zich openbaren, de zoon des verderfs, de tegenstander, die zich verheft tegen al wat God of voorwerp van verering heet, zodat hij zich in de tempel Gods zet, om aan zich te laten zien dat hij een god is”. Daar de Romeinen de laatste tempel hebben vernietigd in AD 70, veronderstellen velen dat om het voor de antichrist mogelijk te maken (die in hun visie een enkele persoon is) in de tempel te zitten, hij eerst herbouwd moet worden. Laten wij zien wat de bijbel te zeggen heeft.
Een geestelijk huis
Kort voordat koning David stierf, wilde hij een permanente tempel bouwen in Jerusalem. De profeet Nathan zei tegen David dat hij geen huis voor God mocht bouwen, maar dat zijn zoon Salomo dat zou doen.
In 1 Kronieken 17: 11,12 staat, ”Wanneer uw dagen vervuld zullen zijn om tot uw vaderen te gaan, dan zal Ik uw nakomeling na u doen optreden, één van uw zonen, en Ik zal zijn koningschap bevestigen. Die zal Mij een huis bouwen en Ik zal zijn troon voor immer bevestigen. Ik zal hem tot een vader zijn en hij zal Mij tot een zoon zijn; Mijn goedertierenheid zal Ik niet van hem doen wijken, zoals Ik hem van uw voorganger heb doen wijken. Verderop zegt God tegen David (1 Kron. 28:6) Uw zoon Salomo is het, die Mijn huis en Mijn voorhoven bouwen zal.
Dit is in de bijbel een van de duidelijkste voorbeelden met een dubbele toepassing. Ja het is zo dat de geschiedenis laat zien dat Salomo inderdaad degene is die de letterlijke tempel bouwde, maar het Nieuwe Testament zegt dat Jezus de werkelijke “Zoon van David” is. Hij is degene die een tempel en een koninkrijk zou bouwen dat in eeuwigheid zou blijven bestaan. Jezus zelf heeft duidelijk gemaakt dat Hij de attentie van de stoffelijke tempel verleggen zou naar een grotere, geestelijke: Zijn lichaam, de kerk. Johannes 2: 19-21 zegt: Jezus antwoordde en zeide tot hen: “breek deze tempel af en in drie dagen zal Ik hem doen herrijzen”. De Joden dan zeiden: “zes en veertig jaar is er over deze tempel gebouwd en gij zult hem in drie dagen doen herrijzen”? Maar Hij sprak van de tempel van Zijn lichaam. De profetie van Jezus over de trots van de joodse natie en de vernietiging van de tempel riep een sterke afwijzing op van Zijn leer. Hier volgen een paar uitdrukkingen van zijn leer.
Mattheüs 23:38 (herziene Statenvertaling) “Zie uw huis wordt als een woestenij voor u achtergelaten”.
“En Jezus ging de tempel uit en vertrok. En Zijn discipelen kwamen tot hem om hem op de gebouwen van de tempel te wijzen. En Hij antwoordde en zeide tot hen: ziet gij dit alles niet? Voorwaar Ik zeg u, er zal geen steen op de ander gelaten worden die niet zal worden weggebroken” (Mat. 14:58).
“Wij hebben Hem horen zeggen: ik zal deze tempel, die met handen gemaakt is, afbreken, en binnen drie dagen een andere, niet met handen gemaakt, bouwen” (Marcus 14:58).
“En het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeën van boven tot beneden” (Marcus 15:38).
En zelfs toen Jezus aan het kruis hing, herinnerden de spotters Hem eraan toen ze zeiden: “Gij die de tempel afbreekt en in drie dagen opbouwt, red uzelf, indien Gij Gods Zoon zijt, en kom af van het kruis” (Mat.27:40). Maar Jezus had natuurlijk niet gesproken over het herbouwen van de natuurlijke tempel. Hij wilde een geestelijke tempel bouwen.
Het perspectief in het Nieuwe Testament
Nadat het voorhang van boven naar onder was gescheurd en de discipelen uit de synagoge verdreven waren, zien wij een onwaarschijnlijke onverschilligheid onder de vroege gelovigen, bijna allemaal Joden, over de tempel. Want zij wisten dat Jezus het Lam van God was, en dat de tempel gemaakt was voor dierlijke offers, de schrijvers van het Nieuwe Testament kenden de tempel geen belang toe. Zij zagen een nieuwe geestelijke tempel, en een geestelijk priesterschap. Hieronder een aantal bewijzen daarvoor.
( 1 Kor. 3:16,17) “Weet gij niet dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest Gods in u woont? Zo iemand Gods tempel schendt, God zal hem schenden. Want de tempel Gods, en dat zijt gij, is heilig”!
Zo zijt gij dan geen vreemdelingen en bijwoners meer, maar medeburgers der heiligen en huisgenoten Gods, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, terwijl Christus Jezus Zelf de hoeksteen is. In Hem wast elk bouwwerk, goed ineensluitend, op tot een heilige tempel, heilig in de Here, in Wien ook gij gebouwd wordt tot een woonstede Gods in de Geest” Efeze 2: 19-22.
“En laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis, om een heilig priesterschap te vormen tot het brengen van geestelijke offers, die Gode welgevallig zijn door Jezus Christus” 1 Petrus 2: 5.
Het is jammer dat ondanks al deze duidelijke aanwijzingen die God ons geeft in de bijbel, dat Zijn tempel een geestelijke tempel is, Zijn gemeente, veel christenen verwachten dat de Joden een letterlijke tempel gaan bouwen op de plek waar nu de moskee van Omar staat, op de tempelberg. En toch is er in de bijbel geen belofte of profetie of bevel om de tempel te herbouwen nadat de Romeinen hem hadden vernietigd. En hoewel hij misschien ooit zal worden herbouwd, lijkt de profetie van Jezus dat er geen steen op de andere gelaten zou worden die niet zou worden afgebroken daar geen ruimte voor te laten.
En wat betekent 2 Tess. 2:4 dan wel? De tegenstander, die zich verheft tegen al wat God of voorwerp van verering heet, zodat hij zich in de tempel Gods zet, om aan zich te laten zien dat hij een god is. Betekent het niet gewoon: dat de antichristelijke macht zijn troon binnen de christelijke kerk zou zetten en aanbidding afdwingen, die alleen God toekomt. In de geschiedenis van het protestantisme hebben de hervormers dit altijd toegepast op de pauselijke macht, en zijn invloed binnen het christendom.
Maar laten wij teruggaan naar de natie Israël.
Wordt geheel Israël behouden?
Daar wij al een eind op weg zijn, laten wij ook de vraag stellen, worden alle Joden behouden, en worden alleen de Joden behouden? Na deze confronterende vraag, moeten wij er wat scherper naar kijken.
Wij weten allemaal dat wij behouden worden onder het nieuwe verbond. Wat staat er in dit nieuwe verbond? (Jeremia 31:31). “Zie de dagen komen luidt het woord des Heren, dat Ik met het huis van Israël en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal. Niet zoals het verbond dat Ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden: Mijn verbond dat zij verbroken hebben, hoewel Ik Heer over hen ben, luidt het woord des Heren. Maar dit is het verbond dat Ik met het huis van Israël sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des Heren: Ik zal Mijn wetten in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen mij tot een volk zijn”.
En in de brief aan de Hebreeën schrijft Paulus: “ Want Hij berispt hen als Hij zegt: Zie de dagen komen zegt de Here dat ik voor het huis Israëls en het huis Juda een nieuw verbond tot stand zal brengen…..Want dit is het verbond waarmee Ik Mij verbinden zal aan het huis Israëls na die dagen, spreekt de Here: Ik zal Mijn wetten in hun verstand leggen, en Ik zal die in hun hart schrijven, en Ik zal hen tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. En niet langer zullen zij een ieder zijn medeburger, en een ieder zijn broeder leren zegende: Ken de Here, want allen zullen zij Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen. Want Ik zal genadig zijn over hun ongerechtigheden, en hun zonden zal Ik niet meer gedenken (Hebr. 8:8, 10-12).
Het nieuwe verbond is gemaakt met het huis van Israël! God heeft nog nooit een verbond gesloten met de heidenen. In de bijbel vinden wij alleen maar dat God een verbond sluit met Israël. Dus als ik behouden wil worden, moet ik opnieuw geboren worden als een geestelijke Jood. Dat betekent niet dat alle christenen nu besneden moeten worden en lammetjes moeten offeren, maar wij moeten deze in de geest hebben, het lam van God, en de besnijdenis van het hart.
God heeft niet twee methoden om de mensen te behouden, één voor de Jood en één voor de heiden. Iedereen wordt op dezelfde manier behouden, door geloof in de Messias van God alleen. Paulus gebruikt de vergelijking van de olijfboom om uit te leggen dat alle heidenen in de boom van Israël zijn geënt (Rom. 11:17,18). “Indien nu enkele takken weggebroken zijn en gij als wilde loot daartussen geënt zijt en aan de saprijke wortel van de olijf deel hebt gekregen beroem u dan niet tegen de takken! Indien gij u ertegen beroemt, niet gij draagt de wortel, maar de wortel u”.
De christelijke religie is gebaseerd op een Joods boek dat wij de bijbel noemen. Daarom is het ondenkbaar dat een christen antisemiet kan zijn. Het christendom is niet een nieuwe religie maar is de vervulling van het joodse geloof. Daarom kunnen wij nu Paulus beter begrijpen als hij zegt: “En zo zal gans Israël behouden worden”. Sommigen geloven dat dit betekent dat uiteindelijk alle joden behouden worden. Als dit waar zou zijn, dan zou dat tegen alle principes van de bijbel ingaan. God is geen racist. In Jezus ogen, is er geen verschil tussen Jood en Griek.
Wij worden behouden op basis van de keuzes die wij maken, voor of tegen God, niet vanwege een nationale status. Maar Paulus spreekt van een geestelijk Israël als hij zegt dat gans Israël behouden zal worden, en dat klopt alleen maar als dat een Israël is waar wij bij keus deel van uit kunnen maken.
Het doel van Israël
De belangrijkste functies voor de natie Israël waren om de heilige schriften te bewaren, en de Messias bekend te maken aan de wereld, dat werd bereikt met Pinksteren. Rom.3:2 zegt: “In de eerste plaats toch dit, dat hun de woorden van God zijn toevertrouwd”. En in Handelingen 2:5, “Nu waren er Joden te Jeruzalem woonachtig, vrome mannen uit alle volken onder de hemel”. Deze Joden namen deze boodschap mee naar de landen waar zij leefden.
Jezus was bezorgd dat de boodschap door de apostelen eerst aan het huis van Israël zou worden gebracht. “Deze twaalf heeft Jezus uitgezonden en hij gebood hen, zeggende: Wijkt niet af op een weg naar de heidenen, gaat geen stad van de Samaritanen binnen; begeef u liever tot de verloren schapen van het huis Israëls” (Mat. 10:5,6), maar drie en een half jaar na de dood van Jezus, verwierp het Joodse Sanhedrin officieel het evangelie, toen zij Stefanus ter dood veroordeelden, en executeerden. Vanaf dat moment (A.D. 34) ging de boodschap ook naar de heidenen.
(Hand. 13:46) “Maar Paulus en Barnabas zeiden vrijmoedig: Het was nodig dat eerst tot u het woord Gods werd gesproken, doch nu gij het verstoot en u het eeuwige leven niet waard keurt, zie nu wenden wij ons tot de heidenen. Want zo heeft de Here ons geboden: Ik heb u gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij tot heil zoudt zijn tot aan het uiterste der aarde”.
Profetische toepassingen
Wat heeft dit allemaal met de profetie te maken? Het grootste profetische boek van de bijbel, de Openbaring, spreekt over de berg Zion, Israël, Jeruzalem, de Eufraat, Babel en Armageddon. Het is duidelijk dat de Openbaring beelden gebruikt uit het Midden Oosten in zijn profetieën. Maar veel oprechte christenen van over de hele wereld gebruiken deze profetieën en passen ze toe op de letterlijke plaatsen in het Midden Oosten en de moderne staat Israël. Maar als wij de principes toepassen die wij in deze studie besproken hebben, zien wij dat er iets niet klopt met zo’n plaatje.
Wij herinneren ons dat toen Jezus de eerste keer naar deze aarde kwam, de duivel de mensen liet geloven dat hij gekomen was om een aards koninkrijk op te richten. Satan doet datzelfde nu met betrekking tot de staat Israël. Maar het is duidelijk dat de Openbaring verwijst naar Jezus en het Israël van God in de Geest, niet het vleselijk Israël. En met dit correcte begrip van een geestelijk Israël, krijgen de Nieuw Testamentische profetieën een hele andere betekenis. Het is nu duidelijk dat de 144000 niet gaat over het letterlijk Israël, maar over Gods gemeente door de eeuwen, en dat er niet over een aardse tempel wordt gesproken, maar over Jezus lichaam.
Er is een vreemd verschijnsel in de minerale wereld dat bekend staat als (fools gold), goud van de dwaas, het is een mineraal van ijzeroxide, en heeft helemaal geen goud in zich. Het glimt als messing en heeft helemaal geen goud in zich. Omdat het zoveel op goud lijkt en het meestal in de buurt van goud voorkomt, werden goudzoekers vaak op het verkeerde been gezet, daarom de naam goud van de dwaas. Toch is het makkelijk te onderscheiden van echt goud door dat het makkelijk breekt.
Conclusie
Dit idee van goud van de dwazen, vinden wij ook op het gebied van de geestelijke waarheid. De Bijbel leert ons dat goud voorkomt in verschillende graden van puurheid: “En het goud van dat land is goed” (Gen. 2:12). Er zijn veel christenen die grote zakken van dit “fools gold” met zich meedragen. Zij verheugen zich op iets waarvan zij geloven dat het hen rijk zal maken. Het blinkt wel maar als zij het in de hemelse bank willen deponeren blijkt het waardeloos te zijn. Het gaat ook voorbij aan de ware beloften van God, die een eeuwig koninkrijk wil geven. Hun aandacht wordt van het koninkrijk der hemelen afgeleid naar het Midden Oosten. Zij zullen hun vergissing pas bemerken als het te laat is.
Laten wij daarom geloven dat wij, alle gelovigen in Jezus Christus, Israël zijn. Wij hebben met God en de mensen gestreden en hebben overwonnen. Daarom zijn wij nakomelingen van Abraham, Isaac en Jacob, niet naar het vlees, maar naar de Geest. Een nieuw Israël waar geen sprake is van Jood of heiden.
Door Doug Batchelor en Steve Wohlberg.
vertaling: Ria en Piet Westein
Bekijk deze video’s over het onderwerp Israël van Steve Wohlberg
https://adventmedia.nl/video/play/505-het-schokkende-principe-van-twee-isra-ls/